1. Εμμηνόπαυση στις γυναίκες.
2. Χρόνια ανεπαρκής πρόσληψη ασβεστίου αλλά και ανεπαρκής απορρόφησή του από το έντερο και καθήλωσή του στα οστά
3. Ο περιορισμός της φυσιολογικής κίνησης (βάδισμα, τρέξιμο)
4. Αυξημένη κατανάλωση πρωτεϊνών (κρεατοφαγία)
5. Το κάπνισμα.
Η τακτική άσκηση, ιδιαίτερα οι ασκήσεις με βάρη και οι ασκήσεις ενδυνάμωσης, μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της οστικής πυκνότητας και στη μείωση του κινδύνου καταγμάτων. Μια ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε ασβέστιο και βιταμίνη D είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση υγιών οστών.
α) Η μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση, β) Η γεροντική οστεοπόρωση και γ) Η ιδιοπαθής οστεοπόρωση,
1 . Η ελαττωμένη κορυφαία οστική μάζα και 2. Ο αυξημένος ρυθμός οστικής απώλειας.
Η οστεοπόρωση είναι χρόνια πάθηση των οστών που προκαλεί σταδιακή αραίωση της οστικής τους μάζας.Ως επί το πλείστον σε άτομα προχωρημένης ηλικίας,δημιουργείται μείωση της πυκνότητας των σπονδύλων και στη συνέχεια του ύψους τους και της ανθεκτικοτητας τους.
Και όταν συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως η κληρονομική οστεοπόρωση, η έλλειψη σωματικής άσκησης, ορμονικές διαταραχές(κυρίως στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση), Σημαίνει πως είναι πιθανό να υποστούν (οστεοπορωτικό) κάταγμα.
Πολλές φορές, η καθίζηση σπονδύλου προκαλεί πόνο, ο οποίος στην αρχή είναι μικρός ή μέτριος και υποχωρεί σιγά-σιγά. Με τον καιρό, όμως , στις περισσότερες περιπτώσεις , οι πόνοι επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή χειροτερεύουν σταδιακά.
Κάθε φορά που ένας σπόνδυλος παθαίνει καθίζηση, δημιουργείται μεγαλύτερο φορτίο για τους διπλανούς σπόνδυλους.
‘Ετσι, ένα κάταγμα, δημιουργεί προϋποθέσεις να συμβούν και άλλες καθιζήσεις και η σπονδυλική μας στήλη να χάνει την ευθυγράμμισή της .
Η μέτρηση της οστικής πυκνότητας θα δείξει τις φυσιολογικές ή μη τιμές που μπορεί να υποδηλώνουν οστεοπόρωση. Είναι η μοναδική εξέταση που προσφέρει ασφαλή διάγνωση της πάθησης.