Η τακτική σωματική δραστηριότητα και οι ασκήσεις που ευνοούν την καλή σωματική στάση, μπορούν να δράσουν αποτρεπτικά στα οπστεοπορωτικά κατάγματα.
Η οστεοπόρωση μπορεί να προσβάλλει ανθρώπους όλων των ηλικιών, αλλά αναμφισβήτητα, με πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες, τους ηλικιωμένους.
Όλοι μας χάνουμε οστική μάζα καθώς μεγαλώνουμε, αλλά κάποιοι από εμάς χάνουν περισσότερη και γρηγορότερα.
Η οστεοπόρωση δεν θα συμβεί σε όλους τους ηλικιωμένους, αλλά είναι σίγουρα περισσότερο συχνή σε αυτούς.
Ετυμολογικά η λέξη Οστεοπόρωση προέρχεται από το Οστούν (=κόκκαλο) + Πορώδης (=ο έχων πόρους).
Η διεθνής ονομασία της νόσου είναι επίσης Osteoporosis.
Η Οστεοπόρωση διακρίνεται σε 2 κύριες κατηγορίες :
• Ιδιοπαθή
• Δευτεροπαθή
Στην πρώτη κατηγορία διαχωρίζονται παράγοντες, που μπορούν να τροποποιηθούν με τις καθημερινές συνήθειες, ή σε μη τροποποιήσιμουςπαράγοντες, όπως είναι:
– Κληρονομικότητα /οικογενειακό ιστορικό. Η οστεοπόρωση είναι κληρονομική. Δεν είναι γνωστό εάν υπάρχει κάποια γενετική ανωμαλία που προκαλεί οστεοπόρωση.
– Ιστορικό κατάγματος
– Γυναικείο φύλο
– Ηλικία άνω των 50 ετών
– Εμμηνόπαυση
– Διάφορες παθήσεις
– Συνεχής λήψη κορτιζόνης
– Κακή Διατροφή: Όσοι δεν προσλαμβάνουν αρκετό ασβέστιο ή βιταμίνη D μέσω της διατροφής τους ή είναι λιποβαρείς διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης οστεοπόρωσης.
– Υπερβολικό κάπνισμα: Η νικοτίνη μειώνει τα επίπεδα οιστρογόνων στις γυναίκες και μπορεί να προκαλέσει πρόωρη εμμηνόπαυση. Στους άντρες, το κάπνισμα μειώνει την τεστοστερόνη, γεγονός που μπορεί να αποδυναμώσει τα οστά.
Η δευτεροπαθής οστεοπόρωση εμφανίζεται, είτε σε ασθενείς με συγκεκριμένες παθήσεις (π.χ. Αυτοάνοσα Ρευματικά Νοσήματα: ρευματοειδής αρθρίτιδα, Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο κ.ά.), είτε σε ασθενείς που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή που περιλαμβάνει κορτιζόνη, αντιεπιληπτικά χάπια κ.ά. Οστεοπόρωση: Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τη «σιωπηλή νόσο»
Η οστεοπόρωση είναι χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών, κατά την
οποία παρατηρείται σταδιακή μείωση της πυκνότητας και ποιότητάς τους.
Με την πάροδο του χρόνου τα οστά γίνονται πιο εύθραυστα και λεπτά. Έτσι
προκαλείται αυξανόμενος κίνδυνος κατάγματος (σπασίματος) των οστών, καθώς
μειώνεται η ανθεκτικότητα και η ελαστικότητά τους.
Τα οστεοπορωτικά κατάγματα συνήθως εκδηλώνονται στο ισχίο, τη σπονδυλική
στήλη, το βραχίονα ή το αντιβράχιο (πήχυς). Μπορεί όμως να εκδηλωθούν και σε
οποιοδήποτε άλλο οστό (λ.χ. πύελο, πλευρές, κνήμη κ.λπ.).
Η εκτίμηση της σκελετικής υγείας συνήθως συμπεριλαμβάνει το τεστ εκτίμησης κινδύνου εμφάνισης κατάγματος . Με τη μέθοδο αυτή υπολογίζεται ο απόλυτος κίνδυνος που έχει ένα άτομο να υποστεί ένα κάταγμα τα επόμενα 10 έτη.
Αναλόγως με την ηλικία ή τους παράγοντες κινδύνου του ατόμου, ο θεράπων ιατρός μπορεί να προτείνει μέτρηση της οστικής πυκνότητας.
Επίσης είναι απαραίτητο ανάλογα με το ιστορικό, την κλινική εξέταση και τα αποτελέσματα της μέτρησης της οστικής πυκνότητας να συνιστώνται εξατομικευμένες εξετάσεις αίματος και ούρων, καθώς και ακτινογραφίες, για την ανάδειξη πιθανών καταστάσεων που μπορεί να σχετίζονται με χαμηλή οστική πυκνότητα ή κατάγματα.
Μία στις 3 γυναίκες και τουλάχιστον ένας στους 6 άνδρες θα υποστούν ένα
οστεοπορωτικό κάταγμα κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Κάθε λεπτό που περνά 8 καινούργια περιστατικά κατάγματος συμβαίνουν σε πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ περισσότεροι από 23 εκατομμύρια γυναίκες και άνδρες έχουν υψηλή πιθανότητα να υποστούν κάποιο οστεοπορωτικό κάταγμα.
Τα πιο συχνά κατάγματα που προκαλεί η οστεοπόρωση είναι στο ισχίο, στη
σπονδυλική στήλη, στον καρπό και τον βραχίονα.
Αλλά και πολλά άλλα κατάγματα που συμβαίνουν μετά την ηλικία των 50 χρόνων και σχετίζονται με χαμηλή οστική πυκνότητα θα πρέπει να θεωρούνται ότι οφείλονται σε οστεοπόρωση, όπως κατάγματα πλευρών, λεκάνης, κάτω άκρων.
Σε άτομα που ακόμα εργάζονται, τα κατάγματα αποτελούν αιτία παρατεταμένης
απουσίας από την εργασία τους, ενώ σε κάποια επαγγέλματα υπάρχει μεγάλη
δυσκολία επιστροφής στην εργασία μετά την ανάρρωση.
Όταν, η οστεοπόρωση προσβάλλει τα οστά της σπονδυλικής στήλης, συνήθως προκαλεί πόνο και μείωση του σωματικού ύψους, προσδίδοντας μία χαρακτηριστική κυφωτική στάση (καμπούρα), ενώ μόνο το 1/3 των σπονδυλικών καταγμάτων τυγχάνουν της απαιτούμενης κλινικής προσοχής. Οστεοπόρωση: Η «σιωπηλή νόσος» που μπορείτε να προλάβετε!
– Γλιστρούν ή σκοντάφτουν κάπου .
– Ζαλίζονται ή χάνουν τις αισθήσεις τους (από υπόταση, από συγκοπτικά επεισόδια, κ.α)
– Xάνουν την ισορροπία τους κάποιοι χρησιμοποιούν μπαστούνι ή αναγκάζονται να πιάνονται από αντικείμενα.
– Δυσκολεύονται να κουβαλήσουν τα ψώνια και μπερδεύουν τα βήματα τους.
– Από χρήση ηρεμιστικών φαρμάκων η οποία οδηγεί σε αύξηση του κινδύνου πτώσης και επακόλουθου κατάγματος ιδίως του ισχίου κατά 40% .
– Κακή όραση.
– Μυϊκή αδυναμία.
– Ανεπαρκής διατροφή.
– Αφυδάτωση
– Έλλειψη βιταμίνης D και ασβεστίου, συστατικά που εκτός από τα οστά είναι χρήσιμα και για την καλή λειτουργία του μυϊκού συστήματος.
– Υπερβολική λήψη αλκοόλ.
– Διαταραχή του ύπνου με αποτέλεσμα να νυστάζουν κατά τις ώρες που είναι πιο δραστήριοι.
– Κακή διαρρύθμιση του χώρου που ζουν.
– Κακή διάθεση και κατάθλιψη.
– Μη λειτουργικά έπιπλα (χαμηλές καρέκλες ή βαθιοί καναπέδες, κτλ).
Η οστεοπόρωση προσβάλλει και τα δύο φύλλα και οδηγεί σε κατάγματα.
Αναγκαία, λοιπόν, η πρόληψη τόσο με φαρμακευτική αγωγή όσο και με τη χρήση ορθωτικών κηδεμόνων, η ισορροπημένη διατροφή, η τροποποίηση κάποιων παραγόντων (κάπνισμα, αλκοόλ, καφές), καθώς και η καθημερινή άσκηση.
Η τακτική σωματική δραστηριότητα, οι ασκήσεις που ευνοούν την καλή στάση, η χρήση ορθωτικών πελμάτων και η υποστήριξη από επαγγελματίες υγείας μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής.
Οι κηδεμόνες δημιουργούνται για να υποστηρίζουν την σπονδυλική στήλη του ενήλικα.
Ο χρόνος χρήσης και ο τύπος κηδεμόνα ορίζονται προσωπικά ανά περίπτωση, πάντα σε συνεργασία με τον υπεύθυνο ιατρό και τον ειδικό επαγγελματία τεχνικό ορθοπαιδικό.
Ο στόχος τους είναι η μερική στήριξη, ακινητοποίηση της τραυματισμένης περιοχής, αποσυμπίεση και σταθεροποίηση των σπονδύλων, ελαχιστοποίηση του άλγους, λειτουργική αποκατάσταση, πρόληψη επέκτασης της βλάβης.
Σε κάθε περίπτωση, η έγκαιρη και ακριβής διάγνωση της οστεοπόρωσης σης και η έγκαιρη παρέμβαση από κάποιον ειδικό, είναι ζωτικής σημασίας για την αποτελεσματική διαχείριση της κατάστασης. Με την πρόοδο στις ιατρικές γνώσεις και τις θεραπευτικές επιλογές, τα άτομα με οστεοπόεωσηση μπορούν να λάβουν την απαραίτητη υποστήριξη για να ζήσουν μια δραστήρια και ικανοποιητική ζωή.
Διαβάστε Επίσης: