Το κύριο σύμπτωμα της παιδικής ιδιοπαθούς σκολίωσης είναι η ίδια η κύρτωση, η οποία άλλοτε είναι ηπιότερης και άλλοτε εντονότερης μορφής.
Η παιδική ιδιοπαθής σκολίωση είναι η άνω των 11 μοιρών κύρτωση της σπονδυλικής στήλης, που
συνοδεύεται από στροφή των σπονδύλων.
Εντοπίζεται στην θωρακική μοίρα και εκδηλώνεται σε παιδιά ηλικίας 4 έως 10 ετών, με τα κορίτσια
να επηρεάζονται περισσότερο.
Διακρίνεται από την νηπιακή ή την εφηβική σκολίωση, όχι μόνο με βάση την ηλικία ή την
αιτιολογία, αλλά και τον βαθμό επιδείνωσής της.
Ακολούθως θα παρουσιαστούν τα συμπτώματα και τα αίτια, η διάγνωση, η θεραπεία και αντιμετώπισήτης. Τύποι Σκολίωσης στα Παιδιά
Το κύριο σύμπτωμα της παιδικής ιδιοπαθούς σκολίωσης είναι η ίδια η κύρτωση, η οποία άλλοτε είναι ηπιότερης και άλλοτε εντονότερης μορφής.
Συνήθως ο ένας ώμος εμφανίζεται πιο ανυψωμένος ή προεξέχων από τον άλλον. Επίσης η μέση είναι ασύμμετρη μεταξύ των δύο πλευρών του κορμού.
Στο σημείο των δύο πλευρών υπάρχει απόκλιση τόση μεταξύ τους, που η μία από τις δύο πλευρές εμφανώς να προεξέχει.
Η παιδική ιδιοπαθής σκολίωση δεν συνοδεύεται από πόνο. Τι Είναι Ο Pdk Brace?
Τα αίτια της σκολίωσης σε αυτή την ηλικία παραμένουν άγνωστα, για αυτό και ονομάζεται ιδιοπαθής.
Ωστόσο, σχετίζονται με την κληρονομικότητα και ως εκ τούτου μπορεί να παρατηρηθεί σκολίωση στα ενήλικα μέλη της οικογένειας.
Ακόμη, τυχόν νευρολογικές ή ορμονικές διαταραχές ίσως επιδρούν στην εμφάνισή της.
Η διάγνωση της παιδικής ιδοπαθούς σκολίωσης πραγματοποιείται με μία απλή εξέταση από τονπαιδίατρο, βάζοντας το παιδί να σκύψει μπροστά σε όρθια θέση.
Στην εξέταση η ασυμμετρία είναι εμφανής, ενώ και η στάση του σώματος μαρτυρά την απόκλιση μεταξυ των πλευρών ή των ώμων.
Ο παιδίατρος θα παρεπέμψει το παιδί για μία ακτινογραφία, η οποία θα προσφέρει μία πιο
λεπτομερή απεικόνιση της σκελετικής δομής.
Όταν η κύρτωση παρατηρείται στην αριστερή πλευρά του σώματος, πιθανόν να χρειαστεί και νευρολογική εξέταση, ώστε να αποκλειστούν νευρολογικά αίτια της σκολίωσης.
Αν ο νευρολογικός έλεγχος είναι θετικός, τότε θα χρειαστεί και μία μαγνητική τομογραφία, γιαπεραιτέρω διερεύνηση, η οποία θα καθορίσει και την απαραίτητη θεραπεία.
Η μαγνητική τομογραφία είναι απαραίτητη και σε περιπτώσεις που εντοπιστούν οστικές ανωμαλίες στην ακτινογραφία, ταχεία εξέλιξη ή μεγάλος βαθμός της κύρτωσης και πόνος.
Η πρόγνωση της παιδικής ιδιοπαθούς σκολίωσης είναι συνήθως θετική, όταν η αντιμετώπιση και θεραπεία είναι έγκαιρη.
Ο βαθμός επικιδυνότητας της παιδικής ιδιοπαθούς σκολίωσης αυξάνεται, όταν αφεθεί δίχως παρακολούθηση από ειδικό και κυρίως στις περιπτώσεις που η κύρτωση ξεπερνά τις 20 μοίρες. Μέχρι και τις 20 μοίρες χρειάζεται παρακολούθηση ανά 4 έως 6 μήνες.
Δεδομένης μάλιστα της σκελετικής ανωριμότητας της παιδικής ηλικίας, η ιδιοπαθής σκολίωση είναι προοδευτική αν δεν υπάρξει παρέμβαση .
Οι ειδικές ασκήσεις από φυσικοθεραπευτή, που προσαρμόζονται στην ηλικία και την
καθημερινότητα του παιδιού, δεν είναι θεραπευτικές, αλλά διατηρούν το σώμα σε μία καλή φυσική κατάσταση και πιθανόν να επιβραδύνουν την σκολίωση ως και την εφηβεία.
Σκολίωση: Κατανοώντας αυτή την παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης
Η αποθεραπεία εντός του νοσοκομείου διαρκεί 1 εβδομάδα, ενώ το παιδί στις 2 έως 4 εβδομάδες μπορεί να επιστρέψει στο σχολείο. Όμως, ο αθλητισμός δεν ενδείκνυται νωρίτερα από τους 6 μήνες.
Ο έλεγχος πραγματοποιείται στις 15 ημέρες μετά την επέμβαση και έπειτα στον 1,5 μήνα, στους 6και 12 μήνες, με τον ασθενή να αποφεύγει τα βάρη, το σκίψιμο και το απότομο στρίψιμο. Mεσοσπονδύλιοι Δίσκοι, Ένα Αμορτισέρ Μεταξύ Των Σπονδύλων
Στις περισσότερες περιπτώσεις παιδικής ιδιοπαθούς σκολίωσης η χρήση κηδεμόνα περιορίζει ή αναχαιτίζει την εξέλιξή της. Ωστόσο, δεν απομακρύνει την κύρτωση, η διόρθωση της οποίας απαιτεί χειρουργική αντιμετώπιση.
Η χειρουργική αντιμετώπιση όμως συνίσταται μόνο στις περίπτωσεις που παρά την εφαρμογή κηδεμόνα η σκολίωση εξελίσεται με μεγάλο βαθμό κύρτωσης, ενώ καλό είναι να πραγματοποιείται στην εφηβεία και κατόπιν ενδελεχούς εξέτασης της σκελετικής ωρίμανσης.
Η πρόσθια ή οπίσθια ή η συνδυαστική σπονδυλοδεσία προτείνεται σε κύρτωση άνω των 40 μοιρών, η οποία επιδεινώνεται παρά την χρήση κηδεμόνα. Συνήθως η συνδυαστική μέθοδος προτιμάται σε κύρτωση άνω των 75 μοιρών.
Στην κύρτωση από 70 μοίρες και άνω δεν επηρεάζεται μόνο το αισθητικό κομμάτι, αλλά και η καθημερινότητα του ατόμου, με τα ζωτικά όργανα, όπως είναι οι πνεύμονες, η καρδιά και το στομάχι, να επιβαρύνονται.
Η πρόσθια σπονδυλοδεσία προτείνεται στην θωρακική, θωρακο-οσφυϊκή και οσφυϊκή κύρτωση,όπου πραματοποιείται στους τελικούς σπονδύλους, διασώζοντας τα επίπεδα της κίνησης.
Η οπίσθια σπονδυλοδεσία προτείνεται σε όλους τους τύπους ιδιοπαθούς σκολίωσης, αποτελώνταςτην συχνότερη μέθοδο χειρουργικής παρέμβασης.
Ο ορθοπεδικός που οφείλει να παρακολουθεί τακτικά το παιδί, θα αποφανθεί αν απαιτείται η εφαρμογή κηδεμόνα , ο ρόλος του οποίου έγκειται στον περιορισμό εξέλιξης της σκολίωσης.
Ο κηδεμόνας δεν χρησιμοποιείται για να περιοριστεί η κύρτωση, αλλά αποτρέπει την αύξησή της.
Συνήθως εφαρμόζεται σε παιδιά με υπολειπόμενη ανάπτυξη, των οποίων η κύρτωση αξάνεται άνω
των 5 μοιρών, ξεπερνώντας τις 20 μοίρες σκολίωσης.
Ο κηδεμόνας τύπου Boston ή Milwaukee θωρακοσφυϊκός κηδεμόνας, τοποθετείται
κάτω από τα ρούχα, προσαρμόζεται στο σώμα του παιδιού και συνίσταται η εφαρμογή του για 16έως 21 ώρες ημερησίως.
Ο κηδεμόνας τύπου Charleston εφαρμόζεται μόνο τη νύχτα και προτείνεται για τις ηπιότερες
περιπτώσεις θωρακικής κύρτωσης, σε αντίθεση με την προηγούμενη κατηγορία.
Η καλή ανταπόκριση της σκολίωσης στην χρήση κηδεμόνα, μπορεί να περιορίσει τις ώρες εφαρμογής του ή και να μην χρειάζεται καθόλου, ύστερα από 1 με 2 χρόνια χρήσης, απαιτώντας μόνο παρακολούθηση.
Συχνά, η χρήση κηδεμόνα επιστρέφει όταν το παιδί εισέλθει στην περίοδο της μέγιστης ανάπτυξής.
Αυτό γίνεται προκειμένου να διατηρηθεί το θετικό αποτέλεσμα της πρώτης εφαρμογής και να αποτραπεί ηεπεμβατική θεραπεία.
Η παιδική ιδιοπαθής σκολίωση είναι μια αντιμετωπίσιμη κατάσταση, η οποία συχνά επιλύεται με τις μη επεμβατικές μεθόδους.
Η εφαρμογής κηδεμόνα σκολίωσης συνδυαστικά με ειδικές ασκήσεις αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την σκολίωση.
Η παρακολούθηση της εξέλιξης από ιατρό και ο έγκαιρος εντοπισμός της σκολίωσης, μπορούν να αποτρέψουν την επεμβατική μέθοδο του χειρουργείου.
Η συνεργασία της οικογένειας με τους ειδικούς και η κατανόηση από πλευράς του παιδιού της νόσου και της θεραπείας που θα πρέπει να ακολουθήσει, μπορούν να επιδράσουν θετικά στην έκβασή της.
Η έγκυρη ενημέρωση και η έγκαιρη αναγνώριση μυοσκελετικών δυσλειτουργιών στα παιδιά του σήμερα, διασφαλίζει μυοσκελετική υγεία και παραγωγικότητα των ενηλίκων του αύριο.